τα καναρινάκια μου...

Γεια σας,   γεια σας!
Τι κάνετε κουκλίτσες μου?
Πρώτα πρώτα να ευχηθώ σε όσες και όσους γιορτάζουν...χρόνια πολλά και ευλογημένα....
Λοιπόν σα να μου φαίνεται πως ....ξαναγύρισα....
Αλλά δε φταίω εγώ! Ξέρετε! Δεν είναι αυτό που νομίζετε -κλπ για να μην τις λέω όλες τις παρόμοιες ατάκες...!-  Με ...μάτιασε η Σωσώ! Μόλις με είδε κι έκανα απανωτές αναρτήσεις μου λέει: δε σε προλαβαίνουμε.... Ε! λοιπόν αν είναι να μη με προλαβαίνετε, τότε να με περιμένετε....
Όχι, βέβαια δεν καθόμουν καθόλου άπραγη όσο δεν αναρτούσα τίποτα...Καταρχήν κεντούσα....Το κέντημα άλλωστε δεν γίνεται να βγει με τίποτα από την καθημερινότητά μου ...Παράλληλα γίνονται όλα τα υπόλοιπα... Έβαψα πέτρες....έκανα πάνινες κατασκευούλες που με ξετρέλαναν, την ξέρετε άλλωστε την λατρεία μου στη μηχανή μου....Πήρα κι άλλη! Αυτή που έδινε το Lidl! Κι έτσι κράτησα τη μια για το χωριό, την άλλη για τα ραπτικά μου θέματα και την singer για το κέντημα, οπότε δεν αλλάζω ρέγουλες και το απολαμβάνω....Έκανα και μια πάνινη κούκλα....μόνο που είναι γυμνή η καημένη και ντρέπεται το φακό της μηχανής μου ....Ξεκινώ λοιπόν σιγά σιγά να σας δείχνω ό,τι έφτιαξα...
Πρώτα πρώτα θα σας δείξω την καρδούλα μου που είναι και το πρώτο που έφτιαξα μετά την κουκλίτσα....Αυτή θα συντροφεύει την κεντητική μου μηχανή που με περιμένει υπομονετικά να της πάω ένα τελαράκι να φλερτάρει....

 

Τώρα θαυμάστε τα ....love birds... Γλυκά που είναι ...και αφού είναι και τα πρώτα μου ....είναι υπέροχα....Θα μπορούσε να είναι ...εγώ και ο καλός μου , αλλά αυτά θα ζήσουν τον δικό τους έρωτα....Βέβαια τα καναρινάκια μου, (έτσι τα θέλω), θα τα χωρίσω....το ένα θα πάει στην κολλητή μου που έχει την ίδια μηχανή με μένα και θα το χρησιμοποιήσει όπως και εγώ...

Όλα μαζί σε μια άκρως ερωτική στάση.....(καλέ μην πονηρεύεστε!)

Αυτά για τώρα ....τα λέμε πάλι σύντομα....

η ζωή είναι ανεκτίμητο δώρο.....

Ναιιιιιιιιι!
Λειτουργεί καλά η καρδιά μας......!!!!!!!!

 Κορίτσια μου! Μπλοκοφιλεναδίτσες μου!
Δεν τρελάθηκα ακόμη όχι! όμως είμαι πάρα πάρα πάρα πολύ χαρούμενη γιατί σαν να δείχνουν τα πράγματα πως θα πάρουν πια το δρόμο τους και θα θυμόμαστε αυτήν την περιπέτεια σαν ένα κακό όνειρο...Να εξηγήσω.....
Ο αγαπημένος μου είχε ένα σοβαρό επισόδειο με την καρδούλα του αλλά .....δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά τελικά και τώρα αναρρώνει απολαμβάνοντας την περιποίηση και την αγάπη που του αξίζει....
Άνοιξε την πόρτα και ετοιμάστηκε να ταξιδέψει το μεγάλο ταξίδι όμως ....η πίστη κουνάει βουνά και αλίμονο σε όποιον δεν το πιστεύει....Σε άμεση επικοινωνία προς τον ουρανό με τη σιωπηλή κραυγή μου και τα δάκρυα της αγωνίας μου κάμφθηκε η αγάπη του Πατρός μου και μας χάρισε χρόνο ....μας χάρισε ζωή....

η αγάπη νικάει τα πάντα

έτσι είμαστε πάλι μαζί.....ερωτευμένοι όσο πάντα και ευτυχισμένοι απολαμβάνουμε το δώρο της ζωής που ίσως η καθημερινότητα το καταδικάζει στην αφάνεια και στη λησμονιά....τώρα που το θυμηθήκαμε πάλι πόσο σημαντικό είναι, παρακαλώ το Θεό μου , αυτή την θύμηση της δύσκολης ώρας να μη μ΄ αφήσει να τη διώξω από το μυαλό μου γιατί με έκανε όχι σοφότερη αλλά σίγουρα καλύτερο άνθρωπο....
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον και το νοιάξιμο που μου δείξατε και πραγματικά σας λέω πως με  άγγιξε όλο αυτό . Ποτέ δε θα το φανταζόμουν πως από διαφορετικές περιοχές της γης άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το πρόσωπό μου νοιάστηκαν για την τρικυμία της καρδιάς μου και μερικές μάλιστα προσεύχονταν για μας....Ήταν συγκλονιστικό και με στήριζε η θετική σας σκέψη....
κι επειδή τα δύσκολα ....τέρμα.....
κι επειδή η αργία δεν είναι του χαρακτήρα μου.....
ας πιάσουε δουλειά λοιπόν!   Ετοιμάζομαι να επανέλθω...

Σ Α Σ     Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω       Π Ο Λ Υ. . . . . . . . . . . . 

ευχαριστώ

Για όλους αυτούς που πήραν τη θέση των αδερφών που δεν υπήρχαν και μου στάθηκαν στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, έχω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ ....γιατί το ευχαριστώ δεν είναι υποχρέωση είναι ανάγκη.... Στις δύσκολες στιγμές, γνωρίζει κανείς αυτούς που έχει δίπλα του , και , σού έρχεται να κλάψεις για αυτούς που περίμενες και δεν ήρθαν και να χαρείς με αυτούς που ήρθαν χωρίς να το περιμένεις....Τώρα , είμαι ακόμη πολύ μουδιασμένη....όταν όμως περάσει με το καλό η καταιγίδα , θα πληρώσω στον καθένα ό,τι του αξίζει.....και δεν θα δυσκολευτώ με το ποσόν γιατί ο καθένας μόνος του καθορίζει την τιμή του.... 

 Μάγδα.......ΕΙΣΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ..................

Αγαπημένες μου φίλες, 

δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να αναρτήσω πάλι , κάτι  γιατί η κατάσταση είναι περίεργη και δεν γνωρίζω την έκβαση ακόμη .....όμως πραγματικά με ανακουφίζει η όποια επαφή έχουμε και περνάω από τα σπιτάκια σας έστω κι αν δεν αφήνω σχόλιο...Σας ζητάω μόνο μια χάρη...Κοιτάξτε στα μάτια τους αγαπημένους  σας και πέστε τους πόσο πολύ τους αγαπάτε...ίσως να μην έχετε ξανά αυτήν την ευκαιρία....Ίσως αύριο να είναι πολύ αργά....

φτιάξε μυρμηγκάκι ....φτιάξε....

 

 Ήταν κάποτε ένα μυρμηγκάκι....

Το καημένο δεν έκανε μπανάκια γιατί όλο δούλευε, δούλευε....Με τέτοια κυβέρνηση θα μου πείτε πώς να μη δουλεύει...χα χα χα!  .Που λέτε δούλευε και δε μιλούσε....κι επειδή ο καιρός περνάει και ο χειμώνας φτάνει αυστηρός και θυμωμένος πρέπει να είναι η αποθήκη του γεμάτη....Ναι λοιπόν! έγινα μυρμηγκάκι.....κι επειδή σπάσιμο στον καρπό η μαμά , σπάσιμο στον αγκώνα ο γιος , σπάσιμο νεύρων εγώ....έφτιαξα για να ξεδώσω μαρμελάδες , σάλτσες , τραχανάδες.....και πολλά πολλά άλλα...`

Εδώ λοιπόν υπάρχει τραχανάς.....ξυνός......με όλη την ιστορία του....Ζυμώνουμε τα υλικά, κόβουμε κομμάτια σαν μπουνίτσες , φωνάζουμε τα παιδάκια μας και παίρνουμε το μηχανάκι που ανοίγει το φύλλο μας κάνει τη ζωή εύκολη και τα παιδάκια μας χαρούμενα....μετά αφήνουμε να σταθούν να ξεραθούν, και τα τρίβουμε στο ειδικό κόσκινο και μοσχοβολάει τριμένο και φρέσκο περιμένοντας να κλείσει ραντεβού με την κατσαρόλα .... το σπουδαίο είναι πως όσο διαρκεί αυτό πίνουμε μπυρίτσα , ακούμε τραγουδάκια που μας προκαλούν να χορέψουμε και ρίχνουμε κι ένα όπα!  έτσι για να γίνει πιο διασκεδαστικό το όλο εγχείρημα.....το χαμόγελο κουνάει τα χέρια πιο γρήγορα...

Στις κρύες νύχτες του χειμώνα θα κοχλάζει και θα μου τραγουδάει τα τραγούδια που λέγαμε όταν τον φτιάχναμε.....κι εγώ θα χαμογελώ παρακαλώντας το Θεό να είμαστε γεροί και του χρόνου να μας αξιώσει να χαρούμε και να δημιουργήσουμε τις γεύσεις της αγάπης...

ο ήλιος θα λάμψει!!!

Ψηλά το κεφάλι! Δεν κωλώνει το πεζικό! Επειδή  εγώ πέρασα αξιομνημόνευτα αυτό το καλοκαίρι, έχω να σας πω, πως τις δύσκολες ώρες μου, που δεν τολμούσα να μιλήσω γιατί μου ερχόταν να κλαίω συνέχεια, σκέφτηκα! σκέφτηκα πολύ! και σκέφτηκα  πως ο Θεός δεν κάνει λάθη.Κάτι θέλει να μου πει μέσα από αυτό! Εγώ κάπου κάνω λάθος και δεν πιάνω το μύνημά Του.  Θέλω να με πιστέψετε ήταν μια σκέψη, που με παρηγόρησε αλλά και μου άλλαξε τη ρότα της σκέψης και από εκείνη τη στιγμή ως εκ θαύματος όλα πήγαν προς το καλύτερο. Μήπως η βενζίνη για το όχημα της ζωής μας είναι η πίστη τελικά?
κι εμείς μαζοχιζόμαστε με το αύριο που τελικά δεν είναι δικό μας? Ξημερώνει μια νέα μέρα...και ο ήλιος είτε θέλει είτε δεν θέλει θα λάμψει. Γιατί έτσι θέλει ο Θεός. Κι εμένα με αγαπάει και με έπλασε για να είμαι ευτυχισμένη και να ετοιμαστώ για να πάω κοντά Του όταν με καλέσει. Και τότε μαζί μου θα κουβαλήσω όλη την αγάπη που έπλεξα εδώ σ΄αυτόν τον κόσμο όπως τα εργόχειρα με το βελονάκι που με ζήλο τα πλέκουμε και τα συγκεντρώνουμε στο συρτάρι σα μικρά μαργαριτάρια... Άρα η θλίψη και τα δυσάρεστα συναισθήματα δεν πρέπει να με κατέχουν...Ψηλά το κεφάλι λοιπόν κι ας δούμε τον ήλιο...αυτόν τον λαμπρό καυτερό δυνατό τεράστιο ήλιο που όμως υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού!
Και μια και μιλάμε για ήλιο (να το ελαφρύνουμε λιγάκι) σας παρουσιάζω το αποτέλεσμα των δικών μου ήλιων ...Φύτεψα ηλιόσπορους φέτος και αυτή είναι η παραγωγή μας.....Ο αγαπημένος μου έπαιζε καθώς προσπαθούσε να βγάλει τους σπόρους (παιδάκι κι αυτό!)  και το αποθανατίσαμε...Λυπήθηκα μόνο που δεν έβγαλα φωτογραφία τους ήλιους ανθισμένους που τόσο μου αρέσουν...
Καλή σας νύχτα...

Χαλαρωτικό μακραμέ...

Σήμερα ήθελα να σας δείξω κάποια βραχιολάκια που έκανα με την τέχνη μακραμέ που είναι άκρως χαλαρωτική και όμορφη....

 Μακραμέ βραχιολάκια με ξύλινες και μόνο χάντρες! Τετράγωνες , στρόγγυλες, χρωματιστές, όμως μόνο ξύλινες  ...

 Εδώ ένα κολιέ πάλι με ξύλινες χάντρες που προσπάθησα να το βγάλω στο όρθιο κρεμασμένο στην κουρτίνα μου αλλά λόγω μεγάλης εμπειρίας στις φωτογραφίες δεν μου βγήκε! χι χι χι ....το ανέβασα για να γελάσετε λιγάκι......χι χι χι ....

Εδώ το κολιέ κάνει κάποιες τσαχπινιές και με κάπως πιο αξιοπρεπή εμφάνιση σε κόκκινο φόντο, προσπαθεί να κλέψει τις εντυπώσεις......Δεν τό΄ χω βρε κορίτσια με τις φωτογραφίες......

επιστροφή στην ...αγία ρουτίνα!

καθώς έβραζε η μαρμελάδα στο σπίτι ένιωθα σαν τη χιονάτη....τέτοια μαγική μυρωδιά!!!

Κουκλίτσες μου , γύρισα!
Αφού δεν μας φθούρισε που λένε το καλοκαίρι θα περιμένω το χειμώνα που έρχεται μήπως και δούμε καμιά άσπρη μέρα...
Πώς γίνεται καμιά φορά και επεμβαίνει η ζωή με τα πείσματά της και σε καθηλώνει να ξεφύγεις , να παραιτηθείς από το θέλημά σου και σαν ακυβέρνητο καράβι να σε πάει αυτή όπου θέλει, αφού σε καραβοτσακίσει......
Κοριτσάκια μου τα καλοκαίρια μου τα περνώ όπως και φέτος στο εξοχικό μας , εντελώς δίπλα στη θάλασσα στην Πιερία με τις νύμφες και τις νεράιδες...

βανίλιες - δαμάσκηνα

εδώ όλα μαζί! οι βανίλιες, τα βαζάκια και ...το δοκιμαστικό!!!

Βλέπω από την κρεβατοκάμαρά μου το φεγγάρι να καθρεφτίζεται στη θάλασσα και το συνοδεύουμε με καμιά μπυρίτσα και σιγοψυθιρίσματα με την αγαπούλα μου γιατί αυτές , οι δικές μας ώρες είναι που κοιμούνται και τα παιδιά και αφήνουμε τον έρωτά μας να ξεχειλίσει....Βλέπω τα πρωινά την ανατολή του ήλιου με το πρωινό μου καφεδάκι και δεν με πειράζει καθόλου που δεν κοιμάμαι ως αργά ....το θέαμα με αποζημιώνει....Όμως....είπαμε....η ζωή ....η ατίθαση, η κακομαθημένη, η εγωίστρια ζωή....φέτος μου έπαιξε περίεργα παιχνίδια.....Μια η μανούλα με το σπασμένο χεράκι που ακόμη δεν συνήλθε , και πώς να συνέλθει η γυναίκα 4 κατάγματα στον καρπό είναι αυτά!!!  έσπασε τον αγκώνα του ο γιος μου....με νοσοκομεία , ακτίνες , γύψους και ξανά μανά από την αρχή!!! Μια εβδομάδα ολόκληρη δεν κάθισα στο εξοχικό φέτος ....αφού νομίζω πως τα λουλούδια μου είναι θυμωμένα μαζί μου ...δεν τα χάιδεψα δεν τα χάρηκα φέτος ....Μείναμε με 15 μπάνια και όλη μέρα να τη βλέπουμε τη θαλασσίτσα, να τη μυρίζουμε, να ακούμε τις τράτες και τους ψαράδες να τη χαίρονται, να την ακούμε να μας τραγουδάει! Τι να γίνει !!! Μέσα από όλη την ταλαιπωρία που έζησα αυτό το καλοκαίρι σκέφτηκα πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ο Θεός κάτι θέλει να μου πει μέσα από αυτό και αυτό θα ψάξω να βρω. Στο μεταξύ οι δραστηριότητες αρκετές γιατί ....κάπως έπρεπε να βγάλω την έντασή μου....Οπότε σας δείχνω κάτι από αυτά που έφτιαξα.....Μαρμελάδα δαμάσκηνο-βανίλια! Με κομματάκια του φρούτου που λιώνουν στο στόμα! Ανεπανάληπτη γεύση και ό,τι πρέπει για τους διαιτολόγους! θα έχουν κάμποση πελατία μετά από αυτή τη γεύση! δεν μπορείς να σταματήσεις μόνο σε μια φέτα ....λέει η κόρη μου.... Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν την απλώσω πάνω στην πασταφλώρα!!!! Τι λέτε δεν έχω δίκιο που χάρηκα λιγάκι? Άλλωστε το μυστικό της ευτυχίας είναι νομίζω να βρίσκεις τη χαρά ακόμη και στις δύσκολες καταστάσεις ....και αυτό είναι κανόνας μου χρόνια τώρα.....γιαυτό νιώθω ευτυχισμένη χι χι χι! Θεό πατέρα έχω τι να φοβηθώ? αφού μου δίνει κουράγιο και πάω παρακάτω!!!