το εμείς κι όχι το εγώ.....

 από μένα , μια απλή χριστιανή ορθόδοξη , ελληνίδα μάνα,

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ.....
σε όλους όσους την πονούν και την αγαπούν τιμώντας την με την αξιοπρέπειά τους ....σε όσους δεν ντρέπονται να κρεμάσουν τις σημαίες τους έξω, σε όσους δεν ντρέπονται να κάνουν το σταυρό τους δοξάζοντας τον ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΘΕΟ  που ποτέ δεν έλλειψε από κοντά μας... 
Και μην ακούτε αυτά που λένε για να ανακόψουν το φρόνημα και τις ελπίδες μας.....
Ακόμη και ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ να ζει , αρκεί να τρέμουν όλοι οι ανθέλληνες του κόσμου......
Παντρεύουμε τα ελληνόπουλά μας μόνο με ελληνόπουλα,
φωνάζουμε τα παιδιά μας μόνο ελληνικά ονόματα,
κοινωνούμε τα παιδιά μας γιατί είναι χριστιανοί ορθόδοξοι βαφτισμένοι και γνωρίζουν την Αλήθεια,
δε μισούμε τους υπόλοιπους λαούς, αλλά υπεραγαπάμε τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ ουρανό και θέλουμε να τον απολαμβάνουμε ελεύθεροι,
δεν κάνουμε φαμφάρες και περηφάνειες ανόητες , γιορτάζουμε απλά την εθνική μας περηφάνεια ξαναζώντας στιγμές που έζησαν οι παπούδες των παπούδων μας,
Ο,,,,,,,,,,,,,,,,,,,τι και να μας κάνουν , και χίλια κομμάτια να μας κόψουν, έχουμε ήθος που πολλοί δε γνωρίζουν ούτε καν τι σημαίνει.....
η σιωπή των Ελλήνων στις δύσκολες αυτές ώρες που ζούμε δεν είναι γιατί κοιμόμαστε όπως βολεύει σε πολλούς να νομίζουν , είναι αξιοπρέπεια και ζύγισμα πριν τη μάχη....
μην ξεχνούν πως είμαστε χριστιανοί  και πριν το μπαμ, πάντα προσευχόμαστε και περιμένουμε οδηγίες από τη Θεία Χάρη....όποιος δεν το ξέρει αυτό ας μελετήσει την Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης.....δεν είχαν βιβλία ούτε φώτα όμως έψελναν την παράκληση της Παναγίας πριν το γιουρούσι......γιατί την ήξεραν απέξω, νήστευαν και προσεύχονταν....
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΩΣΑΝ ΛΕΒΕΝΤΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ........
ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΕΙΣΤΕ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ......ΨΑΧΤΕΙΤΕ.......ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΛΛΗΝΕΣ....
με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη σκύβω ταπεινά το κεφάλι μου τιμώντας με μια βαθιά μετάνοια τους ήρωες, τους παπούδες μας, τους αγέρωχους, τους Έλληνες......

«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη «εγώ», όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ»» (Στρατηγός Μακρυγιάννης).