Χαθήκαμε?

Φίλες μου....έχω καιρό να κάνω ανάρτηση....όχι γιατί δεν έκανα κάτι αλλά γιατί ....δεν προλάβαινα....
Τα πιο δραστήρια παιδιά της γειτονιάς θα γελάνε το ξέρω , αλλά τι να κάνω βρε κορίτσια δεν προλαβαίνω....Ο γιος μου έπρεπε να πάει  την ημερήσια εκδρομή του και φυσικά να τον συνοδέψει η μαμά του....( τι να έχανα την εκδρομή? τα τυχερά της μαμάς είναι αυτά!) Η κόρη μου γράφει εξετάσεις στο γυμνάσιο....  και μόλις τελειώσει δίνει εξετάσεις για την αντίστοιξη....στο ωδείο.....και αμέσως μετά πρέπει να την ετοιμάσω για την κατασκήνωση.....Ο γλυκός μου σύντροφος και σύζυγος οραματίστηκε ένα περιβολάκι τρέλα που για να το πραγματώσει μ΄ έπιασε εμένα η τρέλα.....
Ο άντρας μου να λέει θα πάμε στο κτήμα το Σ/Κ να δω τα φυτά μου .....η κόρη μου να λέει αδύνατον έχω να διαβάσω και δεν μπορώ να φύγω θέλω το διαδίκτυο ( εκεί δεν έχουμε  internet) ο μικρός μου να λέει θέλω να πάμε να σκαρφαλώσω στη βερικοκιά! Κι εγώ να λέω ( από μέσα μου φυσικά! εγώ θέλω να πάω στον Αγιο Δομίνικο.....) Μέσα σ΄ αυτήν τη παραζάλη λοιπόν η χαρά μου ήταν απερίγραπτη που σας επισκεπτόμουν.....και σχολίαζα σε μερικές από σας όσο προλάβαινα.... Πάνω που άρχισα να τα βάζω σε μια γραμμή τα πράγματα  και πήγα να πάρω μια ανάσα.....ε! ναι! γίνεται τούρτα χωρίς κερασάκι? Σπάει το χέρι της , το δεξί της χέρι  η μαμά μου......αυτό ήταν....Τώρα ας πούμε πως αναπνέουμε πια φυσιολογικά και.....χωρίς μηχανική υποστήριξη.....Πολύ τρέξιμο , πολύ άγχος πολύ ξόδεμα, και ευτυχώς ήρθε η ώρα που θα πάμε οριστικά για καλοκαίρι στο κτήμα και εκεί πολύ θάλασσα, πολύ πουλάκια , πολύ λουλούδια , πολύ ξάπλα.........
Σας δείχνω δύο δαχτυλίδια που έκανα λίγο πριν , το ένα αυτό  στον αναπτήρα είναι το πρώτο που έκανα μ΄ αυτήν την τεχνική αλλά μου άρεσε τόσο που επεκτάθηκε η φαντασία μου σε ....κουμπί , χάντρα και φιογκάκι μωβ.....δείτε και το δεύτερο αν και η φωτογραφία το αδικεί....κι εγώ κακή φωτογράφος.......Το κουμπί είναι διάφανο με ένα ανεπαίστητο γκρι στο κέντρο και μια λακουβίτσα που ευνοεί την ύπαρξη της λευκής χάντρας......