φτιάξε μυρμηγκάκι ....φτιάξε....

 

 Ήταν κάποτε ένα μυρμηγκάκι....

Το καημένο δεν έκανε μπανάκια γιατί όλο δούλευε, δούλευε....Με τέτοια κυβέρνηση θα μου πείτε πώς να μη δουλεύει...χα χα χα!  .Που λέτε δούλευε και δε μιλούσε....κι επειδή ο καιρός περνάει και ο χειμώνας φτάνει αυστηρός και θυμωμένος πρέπει να είναι η αποθήκη του γεμάτη....Ναι λοιπόν! έγινα μυρμηγκάκι.....κι επειδή σπάσιμο στον καρπό η μαμά , σπάσιμο στον αγκώνα ο γιος , σπάσιμο νεύρων εγώ....έφτιαξα για να ξεδώσω μαρμελάδες , σάλτσες , τραχανάδες.....και πολλά πολλά άλλα...`

Εδώ λοιπόν υπάρχει τραχανάς.....ξυνός......με όλη την ιστορία του....Ζυμώνουμε τα υλικά, κόβουμε κομμάτια σαν μπουνίτσες , φωνάζουμε τα παιδάκια μας και παίρνουμε το μηχανάκι που ανοίγει το φύλλο μας κάνει τη ζωή εύκολη και τα παιδάκια μας χαρούμενα....μετά αφήνουμε να σταθούν να ξεραθούν, και τα τρίβουμε στο ειδικό κόσκινο και μοσχοβολάει τριμένο και φρέσκο περιμένοντας να κλείσει ραντεβού με την κατσαρόλα .... το σπουδαίο είναι πως όσο διαρκεί αυτό πίνουμε μπυρίτσα , ακούμε τραγουδάκια που μας προκαλούν να χορέψουμε και ρίχνουμε κι ένα όπα!  έτσι για να γίνει πιο διασκεδαστικό το όλο εγχείρημα.....το χαμόγελο κουνάει τα χέρια πιο γρήγορα...

Στις κρύες νύχτες του χειμώνα θα κοχλάζει και θα μου τραγουδάει τα τραγούδια που λέγαμε όταν τον φτιάχναμε.....κι εγώ θα χαμογελώ παρακαλώντας το Θεό να είμαστε γεροί και του χρόνου να μας αξιώσει να χαρούμε και να δημιουργήσουμε τις γεύσεις της αγάπης...